Battalia. Początek.

Na grę Battalia: Początek natknęłam się przez czysty przypadek, już długo po jej premierze. Jednak od razu coś zaiskrzyło - oprawa graficzna idealnie wpasowała się w mój gust. Trochę o grze poczytałam, trochę posłuchałam i zdziwiłam się mocno, że gra przeszła tak bez echa. Chyba wszyscy recenzenci wyrażali się o niej bardzo pozytywnie, a i potwierdza to wysoka ocena na bgg. Podstawową mechaniką gry jest deckbuilding - pozyskujemy karty i ulepszamy swoją talię. Sporo gier oferuje podobną mechanikę, jednak Battalia daje nam dużo więcej i właśnie to sprawia, że jest wyjątkowa. Dzięki posiadanym kartom możemy budować drogi, miasta, przemieszczać swoich bohaterów, a nawet atakować miasta/bohaterów przeciwnika. Jest mnóstwo możliwości i wiele dróg do zwycięstwa - dużo zależy od tego czy mamy naturę budowniczych i preferujemy spokojną rozbudowę naszych miast, czy raczej wolimy agresywną strategię podbijania miast przeciwnika. Niezależnie od naszego wyboru przebieg rozgrywki daje niesamowitą wręcz satysfakcję. I mimo dość długiej rozgrywki (u nas 40-50 minut na gracza) od razu ma się ochotę na kolejną partię. Mnogość wyborów i sporo interakcji daję nam pewność, że dwóch podobnych partii na pewno nie będzie. Ciekawym elementem jest Wyrocznia Słońca i leżące przy niej artefakty, które po włączeniu do talii dają nam różne dodatkowe akcje. Dodatkowo, obracająca się co turę, Wyrocznia wzmacnia efekt jednego z artefaktów, co daję jeszcze więcej zastanawiania się kiedy i co warto mieć w swojej ręce. Koniecznie muszę też wspomnieć o figurkach bohaterów - zaskoczyła mnie ich wielkość i jakość wykonania (oczywiście na plus). Proszą się aż o pomalowanie, które jeszcze bardziej wyeksponuje wszystkie detale. Instrukcja mogłaby być odrobinę bardziej przejrzysta, ale nawet po jednokrotnym, uważnym przeczytaniu da się bezbłędnie ogarnąć wszystkie zasady. Choć pierwsza partia przytłoczyła nas zbyt dużą ilością wyborów i graliśmy przez to długo, za długo. Karty pomocy są bardzo czytelne, jest na nich wszystko co niezbędne i zdecydowanie się przydają. Przygotowanie do rozgrywki wymaga trochę czasu i sporego stołu, bo kart i innych komponentów jest do rozłożenia dość dużo. Przy rozgrywce dwuosobowej trzeba dodatkowo wyłuskać z kart jeden kolor i odłożyć do pudełka. Karty każdej frakcji (jednostki, miasta i drogi) różnią się zarówno kolorem, jak i grafikami, więc jest na co popatrzeć w trakcie gry. Niestety karty terenu frakcji żółtej i niebieskiej są zbyt podobne do siebie. W kiepskim oświetleniu i przy pierwszych rozgrywkach potrafi się to pomieszać. Przy grze dwuosobowej zawsze odrzucamy jedną z tych dwóch frakcji, żeby wszystko było maksymalnie czytelne. Kwadratowy kształt kart też nie do końca mi odpowiada - przy kartach terenu jest to jak najbardziej uzasadnione, ale karty jednostek i artefaktów mogłyby być już w bardziej optymalnym kształcie. Z perspektywy czasu i wielu rozgrywek mogę powiedzieć, że gra jest doskonała, zdecydowanie moja czołówka. Najlepszy deckbuilding w jaki do tej pory grałam. Dla mnie największą wadą Battali (i chyba jedyną istotną) jest to, że raczej nie ma co liczyć na dodatek po polsku, a szkoda, bo kupiłabym na pewno.